Opvolgers opvoeden: ze maken ze niet meer zoals vroeger?

Naar Growing up Green: 7 Keys to Nurturing Worthy Successors in Families of Wealthdoor Bob Kohli

“Ik weet niet of ze er al klaar voor zijn. Ze zijn niet volwassen, niet professioneel genoeg”.
“Ze hebben het moeilijk om de teugels los te laten, ze geven ons geen kans.”

Soortgelijke verzuchtingen horen we vaak van ouders: ze noemen graag de vele kwaliteiten die ze bij jongeren missen: gedrevenheid, discipline, een evenwichtige levensstijl, veerkracht, een degelijke langetermijnvisie, ondernemersmentaliteit, nederigheid enz. De volgende generatie wijst er dan weer op dat hun voorgangers bang zijn voor de mogelijke verstoring door een wissel van de wacht.

Beide perspectieven zijn waar, wat ook betekent dat geen van beide generaties de enige schuldige is. Bovendien merken we dat de grondoorzaak van het probleem over het hoofd wordt gezien, en die ligt al in het verleden: van kleins af aan kan je als ouder al leiderschap en ondernemerschap meegeven in de opvoeding.

Druk op jonge schoudertjes

Een aantal kernproblemen situeert zich al veel eerder in het leven van de volgende generatie en houdt verband met hun ervaringen met de reputatie en positie van hun familie tijdens de adolescentie. Onderzoek op dit gebied heeft uitgewezen dat jongeren uit welvarende gezinnen veel meer kans hebben om aan verschillende vormen van angst te lijden. Die kunnen leiden tot depressie, middelenmisbruik en schadelijke levensstijlen. Angsten manifesteren zich op verschillende manieren, veroorzaakt door een unieke reeks factoren die specifiek zijn voor elke familie. Men kan ze in het algemeen onderverdelen in de volgende categorieën:

Zelfbeeld en eigenwaarde:

In vermogende families worden jongeren vaak geconfronteerd met de enorme druk om zich te moeten conformeren aan bepaalde verwachtingen en gedragsnormen. Op jonge leeftijd niet in staat om daar continu in te slagen, voelen velen zich verkeerd begrepen, niet goed genoeg en hebben ze het gevoel de erfenis en rijkdom niet te verdienen. Als jongvolwassenen hebben ze geen vertrouwen in zichzelf, zijn ze bang om moeilijke taken aan te gaan en vermijden ze risico's, omdat die tot mislukking kunnen leiden.

Erbij horen:

De leden van de volgende generatie familiebedrijven worden ook geconfronteerd met de prestatiedruk om te voldoen aan de norm van de “helden” van de vorige generaties. Degenen die niet in staat zijn om over die lat te raken, om ook baanbrekend en revolutionair te zijn, kunnen zich een buitenstaander voelen in hun eigen thuis. Als jongvolwassenen streven ze er niet naar om deel uit te maken van het familiebedrijf en vinden het vervolgens een uitdaging om zich in te passen in een rol binnen de familie en zich thuis te voelen.

Doelen:

Adolescenten zijn ontdekkingsreizigers, aangetrokken tot onderwerpen en activiteiten waarmee ze die natuurlijke nieuwsgierigheid kunnen uiten. Ouders voelen zich dan soms gedwongen om in te grijpen en bij te sturen. Jongeren die merken dat zo hun passies worden afgewezen, verliezen hun enthousiasme om nieuwe dingen te proberen. Als jongvolwassenen missen ze een doel, ambitie, vaardigheden en voldoening. Ze zijn niet in staat om bij te dragen aan het familiebedrijf, omdat ze zich op een geforceerd pad bevinden dat ingaat tegen hun natuurlijke verlangens en capaciteiten.

Vertrouwen:

Het komt vaak voor dat ouders hun kinderen willen beschermen tegen de "corrumperende" invloed van geld. Vaak creëert de neiging om te beschermen echter meer problemen dan ze oplost. Om afhankelijkheid en opschepperig gedrag te voorkomen, vermijden ouders om met kinderen over rijkdom en macht te praten en zijn ze vaak strenger met geld dan nodig. Deze inspanningen leiden er regelmatig toe dat de jongeren het gevoel hebben dat ze met geld niet te vertrouwen zijn of er niet mee kunnen omgaan. Naarmate ze opgroeien tot jonge volwassenen, merken ze dat ze het vertrouwen en de vaardigheden missen om gezonde financiële keuzes te maken. Ze zijn afhankelijk van anderen om beslissingen daaromtrent te nemen, waardoor ze op de lange termijn kwetsbaar zijn voor uitbuiting. Om hen te beschermen tegen dergelijke uitbuiting, gaan sommige bezorgde ouders hun kinderen aanleren op hun hoede te zijn voor buitenstaanders. Dit kan dan weer leiden tot onnodige achterdocht over de bedoelingen van mensen, waardoor de volgende generatie anderen niet volledig kan vertrouwen en geïsoleerd en angstig wordt.

De meeste ouders en kinderen in familiebedrijven zijn zich zeker niet geheel onbewust van bovenstaande valkuilen. Ze zijn vaak niet overdreven streng, noch zijn ze naïef over de risico’s - er is wel degelijk bewustzijn. De moeilijkheid ligt echter in het aanpakken van de situatie. Lees hierover meer in het volgende artikel!